تاریخچه کلید

کلید ابزاری است مکانیکی که اجازۀ بازشدن یک قفل را می‌دهد؛ خواه این قفل مکانیکی باشد یا الکترونیکی. با توجه به افزایش سرعت تکنولوژی، این صنعت نیز به نوبۀ خود از سرعت فزاینده‌ای بهره گرفته و به جلو پیش می‌رود.

امروزه کلید یکی از رایجترین ابزار فلزی موجود در جهان است که به انسان‌ها اجازه می‌دهد که پشت میلیاردها قفل، احساس آرامش و امنیت کنند. کلید به اندازه کافی کوچک است که براحتی قابل حمل باشد و در ماشین‌ها، ساختمان‌ها، گاوصندوق‌ها و … مورد استفاده قرار می‌گیرد.
واژۀ کلید از واژۀ یونانیِ Κλειδί به فارسی راه یافته‌است.

قدیمی‌ترین سندی که از کلید در تاریخ وجود دارد، مربوط به ۴۰۰۰ سال پیش در مصر باستان است. تصویر این کلید، که یک کلید چوبی بوده، برروی یک خمرۀ زیبا در خرابه‌های یک قصر قدیمی در مصر یافت شده‌است. یونانیان اما از کلیدهای تسمه‌ای و طنابی استفاده می‌کردند. بعدها صنعتگران رومی به استفاده از آهن به‌جای چوب پرداختند. در قرون وسطی صنعت ساخت کلید پیشرفت قابل‌ملاحظه‌ای نمود.
در سال ۱۸۱۸ میلادی، دولت انگلستان برای ساخت قفلی که فقط با کلید خودش باز شود، یکصد لیره جایزه تعیین کرد که نصیب فردی به‌ نام «پرمیاچوب» شد. در اوایل قرن بیستم، پدر و پسری آمریکایی به‌ نام‌های «لینوس یال بزرگ» و «لینوس یال جوان» صنعت قفل و کلید را مکانیزه نمودند و انقلابی در این صنعت به‌وجود آوردند.
طلسم و جادو
کلید همواره در جادوگری و طلسم کاربرد داشته‌است.
کلید شهر
در گذشته، که شهرها دارای دروازه بودند، هر دروازه کلیدی داشت. در دوران قاجار، تهران نیز دارای کلید بود و دروازه‌بانان شهر، هر شب در ساعت دوازده نیمه‌شب دروازه‌ها را می‌بستند و کلید آن را برای داروغه می‌بردند. کلید شهر گاهی به‌صورت سمبلیک به مهمانان افتخاریِ شهرها تقدیم می‌شود. برای مثال، لرد بیور، شهرداروقتِ شهر لندن، کلید طلای شهر لندن را به ناصرالدین شاه هدیه داد.
نشانه
کاربرد کلید در نشانه بسیار زیاد است. در نشانۀ قدیم بلدیۀ تهران، کلید به‌عنوان یک عنصر اصلی به‌کار رفته‌بود. در نشانۀ شهر واتیکان نیز عنصر کلید به‌کار رفته که از داستان سنت پل نخستین پاپ نشأت گرفته‌است.